~ Awak ~ Part 9

Awak…hari terakhir peperiksaan…
Habis aje saya…menduduki peperiksaan…
Saya pulang ke kolej...dengan segera…
Dan dihati ini…ade sedikit kegembiraan…
Kerana awak nak jumpe saya…
Biarpun pada masa yang sama…
Hati ini…punyai banyak kegusaran…

Awak…sesampainya saya di kolej…
Belum sempat pun saya salin pakaian…
Awak dah mesej saya…
Awak tanya…free tak…kalau free saya nak jumpe awak…
Saya kata ok…dan awak membalas…
Awak datang ke kolej saya ye nanti…
Pada jam 3 petang nii…

Awak…walaupun saya amat keletihan…
Walaupun saya rasa sangat mengantuk…
Pasal dah 2, 3 hari tak cukup tidur…
Semata-mata nak cover…paper yang paling susah…
Namun…demi awak…
Saya sanggup korbankan masa saya…
Untuk berehat secukupnya…
Setelah penat bertungkus-lumus
Menalaah nota dan buku…

Awak…tanpa buang masa…
Saya terus bersiap…untuk berjumpe…
Buah hati saya nii…
Walaupun hati ini tak tenang…
Namun…saya tetap gembira…
Pasal dapat juga saya…jumpe awak nanti…

Awak…setelah bersiap…
Saya terus ke kolej awak…
Sebaik je sampai…saya call awak…
Saya kata saya dah ade kat bawah nii…
Dan awak membalas…oklah… tunggu kejap yer…

Awak…seketika saja…
Saya nampak kelibat awak…menyusuri keluar…
Dari blok awak…yang tersergam indah…
Nun di atas bukit itu…
Lantas saya tersenyum lebar…
Kerana akhirnya…saya dapat jumpe awak juga…

Awak…awak pakai baju putih
Sama macam saya juga…
Saya kata kat awak…eh!eh! kita pakai baju sama color lah…
Macam dah berpakatlah pulak…
Dan awak hanya tersenyum…

Awak…mungkin baju putih itu…menandakan…
Kejujuran yang ade…dihati kita…
Dalam membuat keputusan…
Hala tuju hubungan kita…

Awak…awak tanya saya…
Nak minum tak…saya kata boleh jugak…
Panas nii…hauslah pulak…
Lantas…kita sama-sama ke café…
Awak…sementara saya ambil minuman…
Awak tunggu saya kat depan café…
Yang sudah sunyi sepi…
Kerana ramai yang dah…pulang ke kampong…
Cuma…hanyalah kita berdua…
Dan beberapa orang pekerja café…
Yang berada di situ…

Awak…selepas itu…
Saya datang pada awak…
Dan bermulalah…madah kata di antara sepasang kekasih…
Yang sudah lama…tidak berjumpe…
Saya rasakan…suasana petang itu sungguh hening…
Tak seperti hari-hari biasa…

Awak…macam-macam yang kita sembangkan…
Namun…saya tak nampak pun…
Ape yang awak kata…ade perkara penting tu…
Cuma hanyalah…perbualan biasa aje…

Awak…mungkin awak tak berani…
Nak mulakannya dulu…
Lantas saya ambil keputusan…
Untuk bertanyakan pada awak…
Apekah perkara penting…yang awak nak perkatakan itu…
Dan percayalah awak…semasa saya nak bertanyakan…
Tentang perkara itu…pada awak…
Saya dah seakan tahu…ape yang bakal awak ucapkan…
Pada saya nanti…sebaik saja…
Saya bertanyakannya… pada awak nanti…

Awak…awak kata…
Perkara nii adelah…mengenai kita…
Mengenai hubungan kita…saya rasa buat masa nii…
Kita kawan ajelah…tak lebih dari itu…
Pasal saya takut…hubungan kita akan menjadi…
Hubungan yang tak berkualiti…lagipun…
Saya baru aje clash…saya bimbang yang hubungan kita…
Akan menjadi…suatu hubungan yang takde kualiti…
Jadi…untuk mengelakkan hubungan yang macam itu…
Saya rasa…better kita kawan je dulu…
Kawan-kawan saya pun…ade nasihatkan saya…

Awak…yang ajaibnya pada masa itu…
Saya seolah-olah tak mendengar ape-ape pun…
Yang telah keluar dari mulut awak…
Yang telah diungkapkan dari lidah awak…
Namun saya amat terkejut…dengan kata putus…
Yang telah awak…ucapkan pada saya…

Awak…saya tak berdaya…
Nak memperbetulkan keadaan…
Pasal mungkin otak saya dah blur…
Setelah berhempas pulas…concentrate pada exam…
Dan otak saya…dah tepu, dah letih…buat masa nii…
Bagaikan sudah tak boleh menerima ape-ape…
Mahupun berfikir…dengan baik…

Awak…mungkin juga…
Kesan radiasinya…kesan bisanya…
Masih belum merebak dan melarat…
Ke seluruh pelusuk…ke setiap genap…
Anggota badan…dan tubuh ini…

Awak…saya juga tak mampu…
Menunjukkan kesedihan saya ini…
Di depan diri awak…wahai gadisku…
Walaupun saya…dah mula rasa sedih…
Tapi ianya sikit pun tak berdaya…
Menitiskan air mata ini…

Awak…dalam pada itu…
Saya masih mampu lagi…
Tersenyum…pada diri awak…
Tapi saya dapat rasakan…yang diri ini…
Sudah mula rasa…serba tak kena…
Lantas…secara spontan…saya kata pada awak…
Oklah…kita kawan dulu…
Sebenarnya saya sendiri pun tak pasti…
Apekah perasaan saya yang sebenar…
Pada diri awak…entahlah… mungkin ianya terjadi…terlalu pantas…
Mungkin ianya di luar kawalan kita…
Mungkin kita terlalu taksub…
Tapi bila tak jumpe awak…saya pasti rindukan awak…

Awak…diri ini semakin lemah…
Semangat ini pun…semakin berkurangan…
Namun saya wat biasa aje…
Mungkin saya…seorang lelaki…
Dan bukannya seorang perempuan…
Sebab itulah saya tak boleh menangis…
Tak seperti perempuan…
Yang pasti akan menangis…
Kalau kata putus ini…diucapkan padanya…
Oleh seorang lelaki…yang sudah tidak…
Mencintainya lagi…

Awak…2 jam telah kita bersama…
Saya nampak…awak asyik tengok jam aje…
Dan asyik membaca sms je
Macam ade ape-ape je…
Saya tanya awak…kenapa…sapa tu…
Awak kata…ooo…kawan…
Actually petang nii…diorang planning nak kuar jalan-jalan…
Diorang ajak saya sekali…nii diorang tengah tunggu saya kat atas nii…
Tapi saya dah bagitau diorang dah…
Yang saya nak jumpe awak kejap…

Awak…memandangkan awak pun ade hal…
Saya pun kata kat awak…takpelah macamtu…
Kalau gitu…saya balik dululah…nanti diorang tertunggu-tunggu awak lak…
Awak…awak kata ok…
Dan saya kata…nanti semester depan…
Kita jumpe lagi yer…awak pula mengiakannya…
Lantas kita sama-sama…beredar dari situ…

Awak…waktu berjalan pulang ke kolej…
Saya sempat menoleh pada awak…
Dan pandangan itu…adalah pandangan terakhir…
Untuk semester itu…dan dari pandangan itu…
Saya dapat rasakan…bahawa ianya mungkin pandangan terakhir saya…
Buat selamanya…kerana selepas ini…
Saya mungkin takkan berpeluang…bersama awak lagi…
Dan hati ini berkata…yang awak dah tak memerlukan saya lagi…
Kerana awak kelihatan sudah tidak…mempedulikan saya lagi…
Apa lagi perasaan dan hati saya…
Dan dari apa yang saya dapat rasakan…
Saya telah menjadi mangsa…
Permainan cinta…dari seorang perempuan…
Yang sudah mula saya sayang…pada dirinya…

Awak…saya tak tahulah…
Apelah dosa yang telah saya lakukan…
Hinggakan saya terpaksa melalui…
Semua ini…

Awak…saya memang mencintai diri awak…
Adekah awak juga turut merasakan…ape yang saya rasa…
Itulah satu-satunya soalan…yang bermain difikiran ini…
Dalam hati…saya meraung…
Kenapa! Kenapa!...Kenapa awak mesti buat semua ni…
Kenapa awak pilih jalan mudah…
Kenapa awak sikit pun tak menghiraukan…
Perasaan hati ini…di manakah hilangnya pertimbangan awak…
Di manakah hilangnya…kata cinta awak pada diri ini…
Ke mana menghilangnya… kata rindu awak…
Bila mana kita…tidak bersua…

Awak…masa berjalan…
Mata saya dah mula berair…
Saya tak dapat kawal…sebak yang melanda hati ini…
Saya dah mula rasa kesannya…
Saya dah mula rasa…kehilangan sesuatu yang paling bermakna…
Pada diri ini…siapa lagi kalau bukan diri awak…
Satu-satunya perempuan…yang telah berjaya…
Menawan hati saya ini…

Awak…sampai dibilik…
Saya termenung panjang…memikirkan ape yang telah terjadi…
Pada hubungan kita…ketahuilah awak…saya tak dapat terima…
Sejarah hitam…yang melanda pada diri ini…
Sukar untuk memahami…mengapa awak mengambil pendirian…
Untuk memutuskan…satu ikatan cinta…
Yang susah payah…kita bina bersama…

Awak…tanpa saya sedari…
Air mata ini…mula bercucuran keluar…
Mencurah-curah… seakan tiada penghujungnya…
Awak…saya menangis…
Saya sedar…seorang lelaki telah menangis…
Mengenangkan segala kedukaan dan kelukaan…
Yang telah menusuk dan merobek-robekkan…
Hati ini…

Awak…hati ini telah hancur…
Semangat ini sudah luntur…
Saya dah seakan tak mampu…
Meneruskan hidup ini…tanpa awak di sisi…
Awak…saya tak tahu…
Ape yang harus saya lakukan…
Saya buntu…saya tak mampu berfikir…
Saya tak mampu kawal diri…
Cumalah hanya mampu…
Menangis dan terus menangis…

Awak…kenapa harus saya tanggung semua ini…
Kenapa harus saya bercinta…dengan diri awak…
Kenapa awak mudah saja…melafazkan kata perpisahan…
Setelah awak mudah saja…meluahkan rasa itu…
Selama ini…

Awak…saya merasakan…
Diri ini sudah tidak bermakna…buat diri awak…
Namun masih menjadi pesoalan…
Mengapa awak…bertindak sedemikian…
Awak…janganlah awak benci…
Pada cinta…yang telah awak berikan…
Selama ini…dan janganlah awak merasa jauh…
Pabila awak dekat dengan diri ini…
Berilah peluang pada saya…
Untuk saya membuktikan cinta ini…
Pada awak…